Als een ander mijn pijn kon voelen, als die een kleur had en zichtbaar was als blauwe plekken, als mijn gevangen zijn tastbaar was in tralies — dan zou iedereen zien wat ik liever voor mezelf houd. Wat ik aan de buitenkant verberg, maar diep vanbinnen draag. Dan zouden ze begrijpen waarom ik soms worstel, waarom ik strijd en waarom ik zo graag anders wil zijn. Misschien zouden ze dan ook meer mededogen tonen met wat ik doormaak.
