Na weer een gebroken nacht vol piekeren en dwalen, blijf ik hopen. Ondanks alle chaos en de constante pijn, probeer ik opnieuw te leren slapen. Elke poging is een kleine overwinning, een stap dichter bij rust. Het is zwaar, maar ik geef niet op. Slapen wordt mijn nieuwe doel, een weg naar herstel en vrede in mijn gedachten. Langzaam maar zeker leer ik los te laten en weer te dromen.
