De verborgen traan blijft altijd achter mijn glimlach, waar niemand hem kan zien. Zo ga ik voorbij aan mijn verdriet, verberg ik wat diep vanbinnen leeft. Deze traan vertelt mijn verhaal, een stille pijn die nooit helemaal stopt. Het is een deel van mij geworden, een herinnering aan wat ik draag. Ook al blijft het onzichtbaar voor anderen, het blijft aanwezig, een stille getuige van mijn emoties.
