
Het duister
Ik weet van het duister
Hoe je verlangt naar geluk
Simpelweg, wat beter
En niet langer stuk

Ik weet van het duister
Hoe je verlangt naar geluk
Simpelweg, wat beter
En niet langer stuk

Het leven voelt leeg
Je gedachten spreken
De hoop vervliegt
Je staat op breken

Dichtbij opgeven
Gaven woorden mij kracht
Ik begon te winnen
Onverwacht

Ik zoek naar stilte
In mijn verlangen naar rust
Omdat ik niet meer kan
Ik voel mij uitgeblust

Door de jaren van het leven
Ben ik al lang niet meer compleet
Het is hoe het soms loopt
En dan van binnen aan mij vreet

Mijn hoofd doet pijn
Alle woorden vallen
Er valt niet te dichten
Zonder te verknallen

Ik wil stralen vandaag
De zonnestralen pakken
Op de wolken dansen
Zonder erdoor te zakken

Hoe je nooit thuiskwam
Hoe je achterbleef in de nacht
Hoe je de nacht is ontnomen
En alles kleurde zwart

Hoe ik je zien mag
Uren naar je wil kijken
En als jij dan terugkijkt
Ik nooit meer wil wijken