De eerste week na mijn diagnose autisme, ik ben positief verward!

Het is inmiddels een week geleden dat ik te horen kreeg dat ik autisme heb. In die zeven dagen is er van alles door mijn hoofd gegaan. Het voelt alsof ik in een achtbaan zit die me langs allerlei inzichten en emoties brengt. Er zijn momenten waarop ik denk: “Ja, dit verklaart zoveel!” Maar er zijn net zo goed momenten waarop ik mezelf afvraag: “Wat betekent dit nu eigenlijk voor mij?” Ik ben altijd vrij open geweest over wie ik ben en wat er in mij omgaat, dus het lijkt me goed om mijn ervaringen van deze eerste week met jou te delen. Misschien herken je jezelf erin, of misschien begrijp je daardoor anderen net even wat beter.

Wat me vooral opvalt, is hoe dubbel deze diagnose voor mij voelt. Aan de ene kant was het een soort bevestiging: de manier waarop ik denk, voel en reageer is gewoon echt anders. Niet beter of slechter, gewoon anders. Aan de andere kant merk ik juist nu pas hoe veel dingen altijd al in mijn leven aanwezig waren zonder dat ik er bij stilstond. Alsof ik een puzzelstukje heb gevonden waarvan ik niet eens wist dat het ontbrak, maar dat nu ineens zorgt dat het geheel wat completer wordt. Het is verwarrend, positief verwarrend zelfs, want hoewel er niets wezenlijk aan mij is veranderd, voelt het toch alsof er ineens heel veel verandert.

De eerste kennismaking met mijn diagnose

De eerste dagen na het ontvangen van de diagnose autisme waren een wirwar van gevoelens. Ik wist natuurlijk al langer dat bepaalde dingen voor mij anders werkten dan voor veel anderen, maar nu was daar opeens dat woord: autisme. Het zette alles in een nieuw daglicht. Het voelde niet als een label dat op mij werd geplakt, maar meer als een soort lens waardoor ik naar mezelf kon kijken. Dingen die altijd vaag waren gebleven, werden ineens helder.

Wat vooral opviel, was dat ik terug begon te denken aan allerlei situaties uit mijn leven. Er kwamen herinneringen boven van momenten waarop ik me anders voelde dan de mensen om mij heen. Opeens begreep ik beter waarom bepaalde sociale momenten zo vermoeiend konden zijn, of waarom mijn hoofd soms overloopt wanneer anderen daar geen last van lijken te hebben. Het geeft inzicht, maar roept tegelijk ook nieuwe vragen op over wie ik ben en hoe ik functioneer.

De diagnose betekent voor mij niet dat ik nu ineens iemand anders ben. Het is meer een herkenning van patronen die er altijd al waren. Toch maakt het wel degelijk iets los. Ik merk dat ik meer let op mijn eigen gedrag en gedachten, alsof ik mezelf opnieuw aan het ontdekken ben. Het gevoel van ‘positief verward’ zijn komt vooral hieruit voort: het is verwarrend om jezelf opnieuw te bekijken, maar het is ook iets moois omdat het helpt bij het begrijpen van mijn eigen gebruiksaanwijzing.

Het herkennen van patronen in het dagelijks leven

Sinds de diagnose valt me op hoe vaak bepaalde patronen zich in mijn leven herhalen. Dingen die voor mij vanzelfsprekend zijn, blijken vaak helemaal niet zo logisch voor anderen te zijn. Ik merk bijvoorbeeld dat routine en structuur mij houvast geven en hoe snel ik uit balans raak als daar iets in verandert. Het is bijzonder om te zien hoe diep deze gewoontes eigenlijk in mijn dagelijks leven verweven zitten.

Wat me ook opvalt, is dat mijn manier van communiceren soms botst met wat anderen verwachten. Ik ben geneigd om dingen heel letterlijk te nemen en kan moeite hebben met onduidelijke aanwijzingen of vage afspraken. Nu ik weet dat dit onderdeel is van mijn autisme, kan ik hier met meer mildheid naar kijken. Ik voel minder de druk om me constant aan te passen aan de norm en laat het meer toe om gewoon mezelf te zijn.

Daarnaast ontdek ik steeds meer kleine details die verklaren waarom sommige situaties vroeger zo lastig waren. Het besef dat deze patronen voortkomen uit autisme geeft rust en tegelijkertijd ook verwarring. Ik weet nu waar ze vandaan komen, maar moet nog leren hoe ik ermee om wil gaan. Het is een proces waarbij ik mezelf steeds beter leer begrijpen en accepteren.

Emoties en gedachten na de diagnose

De diagnose autisme heeft mijn emoties op scherp gezet. Aan de ene kant ervaar ik opluchting omdat ik eindelijk weet waarom ik dingen op mijn manier doe. Die erkenning maakt dat ik mezelf minder veroordeel om eigenschappen die misschien niet altijd handig zijn, maar wel bij mij horen. Aan de andere kant voel ik ook onzekerheid over hoe anderen naar mij kijken nu ze weten dat ik deze diagnose heb.

De afgelopen week merkte ik dat mijn gedachten alle kanten op schieten. Soms ben ik trots op mezelf omdat ik altijd heb doorgezet, ondanks de uitdagingen waar ik tegenaan liep. Op andere momenten vraag ik me af wat deze nieuwe kennis betekent voor mijn toekomst. Zal het dingen makkelijker maken, of juist ingewikkelder? Dit soort vragen blijven door mijn hoofd spoken terwijl ik probeer te wennen aan dit nieuwe stuk informatie over mezelf.

Wat er vooral gebeurt, is dat je constant bezig bent met reflecteren. Je kijkt terug naar hoe je altijd hebt gefunctioneerd en probeert verbanden te leggen tussen vroeger en nu. Dat kan best vermoeiend zijn, want elk inzicht roept weer nieuwe vragen op. Toch overheerst bij mij het gevoel dat deze diagnose vooral helpt om mezelf beter te begrijpen en meer rust te vinden in wie ik ben.

De invloed op relaties met anderen

Nu ik weet dat ik autisme heb, kijk ik anders naar de mensen om mij heen. Ineens vallen bepaalde dynamieken binnen vriendschappen en familiebanden meer op. Ik realiseer me dat sommige misverstanden misschien voortkwamen uit het feit dat wij simpelweg anders denken of reageren op situaties. Deze bewustwording zorgt ervoor dat ik geduldiger ben naar mezelf én naar anderen toe.

Het delen van mijn diagnose heeft geleid tot open gesprekken waarin we elkaars perspectieven beter leren kennen. Ik merk dat mensen vaak nieuwsgierig zijn, maar soms ook niet goed weten hoe ze moeten reageren. Dat kan onzeker maken, maar het biedt ook kansen om samen te ontdekken wat voor mij werkt en wat niet.

Toch blijft het spannend om zo’n persoonlijk stukje van jezelf bloot te geven aan de mensen om je heen. Je weet nooit precies hoe iemand zal reageren of welke invloed het heeft op de band die je met iemand hebt. Wat wel duidelijk is geworden, is dat eerlijkheid over mijn autisme ervoor zorgt dat relaties vaak verdiepen doordat er meer begrip ontstaat voor wie ik ben.

Zelfbeeld en acceptatie na de diagnose

Mijn zelfbeeld heeft in deze week een flinke draai gemaakt. Waar ik eerst vooral bezig was met ‘normaal’ willen zijn, mijn best doen om maar mee te kunnen, voel ik nu ruimte om mijn eigen pad te volgen zonder me continu te vergelijken met anderen. De diagnose autisme helpt mij om milder te kijken naar mezelf en minder streng te zijn als dingen anders lopen dan gepland.

Acceptatie is een proces, merk ik nu pas echt goed. Het vraagt tijd om oude overtuigingen los te laten en nieuwe inzichten toe te laten. Soms botsen die twee nog met elkaar: aan de ene kant voel je erkenning en begrip voor jezelf, aan de andere kant twijfel je of je hiermee anders wordt bekeken door de buitenwereld.

Wat steeds duidelijker wordt, is dat deze diagnose geen eindpunt is maar juist een nieuw begin in hoe ik naar mezelf kijk. Ik hoef niet meer krampachtig te zoeken naar verklaringen voor wie ik ben, want veel valt nu eindelijk op z’n plek. Dat geeft rust, ook al is het soms nog even wennen aan deze nieuwe realiteit.

Krachtige samenvatting

Een week na mijn diagnose autisme voel ik me vooral positief verward: opgelucht omdat zoveel dingen eindelijk duidelijk worden, maar ook zoekend naar hoe deze nieuwe kennis past in mijn leven. De eerste confrontatie bracht vooral herkenning en inzicht in patronen die er altijd al waren, terwijl het bewust omgaan met emoties en gedachten zorgt voor meer begrip richting mezelf én anderen.

Relaties verdiepen doordat er openheid ontstaat en mijn zelfbeeld verandert langzaam van kritisch naar accepterend. Alles bij elkaar zorgt deze diagnose ervoor dat dingen op hun plek vallen zonder dat het voelt als een label: het helpt me vooral om dichter bij mezelf te komen en met meer rust en vertrouwen naar de toekomst te kijken.