Gedichten
Het duister
Ik weet van het duister
Hoe je verlangt naar geluk
Simpelweg, wat beter
En niet langer stuk
Je gebroken aan de kant
De tijd weer aan het tikken
Je kop weer boven water
Zodat je niet zal stikken
Weer wat kleuren zien
Wat warmte in je leven
En al jouw gedachten
Weer wat ruimte geven
Ik weet van het duister
En breng je graag wat licht
Een hart onder de riem
En wat geluk in zicht
Ik weet van het duister Hoe je verlangt naar geluk Simpelweg, wat beter En niet langer stuk
Het leven voelt leeg Je gedachten spreken De hoop vervliegt Je staat op breken
Ik zoek naar stilte In mijn verlangen naar rust Omdat ik niet meer kan Ik voel mij uitgeblust
Door de jaren van het leven Ben ik al lang niet meer compleet Het is hoe het soms loopt En dan van binnen aan mij vreet
Mijn hoofd doet pijn Alle woorden vallen Er valt niet te dichten Zonder te verknallen