Liefhebben en verlangen naar degene die naast je staat, geeft mijn leven betekenis. Het is een krachtige verbinding die me vervult met vreugde en warmte. Deze gevoelens maken elke dag bijzonder.
Dwars door de pijn en het verdriet heen heb ik veel verloren. De gedachten over het leven wegen zwaar op me, maar één ding is me nog steeds dierbaar: de hoop op verbetering. Deze hoop is mijn lichtpuntje, een bron van kracht.
Ik luister naar mijn lichaam, dat schreeuwt om aandacht te midden van de drukte. De chaos om me heen lijkt nooit te stoppen, en toch blijf ik doorgaan. Elke waarschuwing die ik ontvang, negeer ik, vastbesloten om door te zetten.
Chronisch, het voelde als een stille indringer. Aanvankelijk leek alles normaal, maar langzaam maar zeker nam het de controle over. Iedere dag werd ik geconfronteerd met beperkingen die ik nooit had verwacht. Wat ooit vanzelfsprekend was, werd een strijd.
