Hi, ik ben Wander de Bode
Ik ben Wander de Bode, geboren in de prachtige stad Gouda en opgegroeid in dé zilverstad Schoonhoven. Momenteel woon ik met mijn geliefde gezin in het rustige Kockengen. Mijn reis als dichter begon op een onverwachte plek: tijdens beeldende therapie. Schrijven werd voor mij een krachtige uitlaatklep, een manier om die gevoelens en ervaringen te verwoorden die vaak onbeschrijfelijk en onbereikbaar lijken.
Ik schreef mijn eerste dichtbundel de paradox van schreeuwen in stilte …
Mijn strijd tegen chronische pijn, depressie en suïcide. Een persoonlijke en aangrijpende gedichtenbundel. Geschreven momenten, emoties, verliezen, hoop en kwijt in de meest pure en rauwe dichtvorm.
Bij beeldende therapie, daar heb ik een stukje van mezelf teruggevonden en omarmd.
Beeldende therapie… ik? Jazeker! En wat heeft Leonie mij inzicht gegeven in het vermogen van creatieviteit, om steeds weer een stukje van mezelf terug te vinden in de chaos van mijn leven. Waardoor woordkunst inmiddels een heel belangrijk deel van mijn leven is, een stukje van wie ik echt ben!
Ik draag mijn dichtboekje vol dicht, dicht bij mij om momenten te vangen die naar begrijpen verlangen.
Ik schrijf mijn gedichten met blauwe inkt in het boekje dat ik bij me draag. Ik laat de woorden en momenten rijpen als goede wijn, zo lang als nodig is. Dan serveer ik, … proef heel voorzichtig maar niet te veel. Waarna alleen de kringen op de tafel nog vertellen …
Mijn verhaal? Ik draag een slopende en onuitputtende pijn.
Achter mijn lach, mijn vrolijk en mijn wil om mee te doen met alles om me heen, schuilt een slopende en onuitputtelijke pijn. Een pijn die mij letterlijk neerdrukt, laat vallen en me gevangen houdt in een lichaam dat niet van mij lijkt te zijn. Na elke inspanning weet ik dat ik weer moet optgeven en toegeven aan die pijn. Hoe hard ik ook mijn best doe, mijn chronische pijn zal altijd slopend en meedogenloos aanwezig zijn. Een constante strijd waar ik mee leef door geleefd te worden.