Dichtbij
Dichtbij opgeven
Gaven woorden mij kracht
Ik begon te winnen
Onverwacht
Ik begrijp je
Kijk mij eens aan
Zit gewoon even stil
Stop met dat wiebelen
Is dit hoe jij het wil
De Troost van Verval: hoe de herfst mijn woorden geeft.
Ik schrijf mezelf door de herfst heen, als een wandelaar die zijn voetstappen toevertrouwt aan het ritselen van bladeren. Het seizoen omarmt mij met allerlei van…
Als woorden ontbreken
Als woorden ontbreken
In de diepte van rouw
Laat mij je dan vertellen
Dat ik er ben voor jou
Soms heb je troost nodig
Soms heb je troost nodig
Maar lukt vinden niet
Omdat je door de chaos
De tekenen niet ziet
Er is een plek
Er is een plek, mijn plek
Waar wolken mogen zijn
Regen mag bestaan
En ik loskom van de pijn
Ik geef je woorden
Ik geef je de woorden terug
Die je mij ooit hebt gegeven
Omdat ze mij hebben gebracht
Wat ik miste in mijn leven
De stilte vangen
De stilte
Die ik niet kan vangen
Het klinkt elke dag
In mijn gedachten
Armen om je schouder
Mijn armen om je schouders
Mijn wang tegen die van jou
Als dat je nu kon troosten
Ben ik het die dat begrijpen zou