... geschreven gedichten

Met een scherpe pen schrijf ik woorden in mijn dichtboekje en laat die samensmelten tot gedichten. 

Een gedichtje om te delen, om te geven en om van te houden. Het is een herinnering aan de mooie momenten die we samen kunnen beleven. Dit gedichtje is speciaal, omdat ik je zoveel gun.

Herken het magische gevoel van kerst, dat in ons allemaal schuilt. Het is een tijd van samen zijn, waarin iedereen een deel uitmaakt van deze bijzondere sfeer. Dat maakt het zo speciaal.

In ieder mens schuilt een verborgen traan, een traan van pijn, verdriet, missen en rouw. Deze emoties zijn vaak moeilijk te delen, maar ze zijn een deel van ons bestaan.

Soms kan autisme uitdagingen met zich meebrengen, maar met de juiste steun en een beetje liefde wordt het leven iets makkelijker. Deze ondersteuning creëert niet alleen ruimte voor groei, maar maakt de wereld ook mooier voor iedereen om ons heen.

In iedereen schijnt een lichtje door de duisternis heen. Soms is dat lichtje zo klein dat het tijd nodig heeft om gezien te worden. Het kan een uitdaging zijn om de sprankjes hoop te ontdekken wanneer alles donker lijkt.

Het leven is gevuld met prachtige kleuren, intense gevoelens en onverklaarbare indrukken. Deze schoonheid kan ons vervullen, maar er is ook duisternis en soms ontkenning van die realiteit.

Na altijd samen zijn, komt er een moment van alleen zijn. Voor velen is dit een van de meest pijnlijke en confronterende periodes in het leven. Het verlies kan overweldigend zijn, maar het is belangrijk om ook de mooie momenten te blijven koesteren.

De ziekte kanker is een onderwerp dat me raakt. Vaak blijven woorden ongezegd, zelfs door naasten, terwijl ze samen de strijd aangaan. Het is belangrijk om deze gevoelens te delen en te erkennen.

Wat het meest zeer doet, is de realisatie dat mijn leven anders is verlopen dan ik had gehoopt. Ondanks mijn inspanningen lijkt het soms alsof ik alleen maar harder val. Het falen voelt zwaar, maar ik geef niet op.