Wander de Bode
Als woorden gevoel krijgen
Poëzie dat raakt
Ik weet van het duister Hoe je verlangt naar geluk Simpelweg, wat beter En niet langer stuk
Het leven voelt leeg Je gedachten spreken De hoop vervliegt Je staat op breken
Ik zoek naar stilte In mijn verlangen naar rust Omdat ik niet meer kan Ik voel mij uitgeblust
Door de jaren van het leven Ben ik al lang niet meer compleet Het is hoe het soms loopt En dan van binnen aan mij vreet
Mijn hoofd doet pijn Alle woorden vallen Er valt niet te dichten Zonder te verknallen
Met trots getipt en aangeboden
En mijn bundel is natuurlijk ook bij jouw plaatselijke boekhandel te bestellen
Jij hoeft nooit te zeggen Wat het leven met je doet Ik zie het in jouw ogen En begrijp het al te goed
Hoe ik vliegensvlug Mezelf tegenkwam Omdat ik veel te snel De benen nam
Ik zie de trots in jouw ogen Jouw geweldig mooie lach En hoor jouw wijze woorden Het liefst de hele dag
Hoe ik aan je denk Al is het maar heel even En ik je op die momenten Een knuffel wil geven
Een hart onder de riem Vaak uit onverwachte hoek En net op het juiste moment Dat je dacht, het is zoek
Mijn armen om je schouders Mijn wang tegen die van jou Als dat je nu kon troosten Ben ik het die dat begrijpen zou